Henryk Sienkiewicz to jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Urodził się 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej, w rodzinie szlacheckiej. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie rozpoczął studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Warszawskiego, jednak szybko zrezygnował i poświęcił się pisarstwu oraz dziennikarstwu.
Sienkiewicz zadebiutował w 1872 roku powieścią „Na marne”, jednak prawdziwą popularność zdobył dzięki takim dziełom jak „Ogniem i mieczem” (1884), „Potop” (1886) i „Pan Wołodyjowski” (1888). Te trzy powieści, znane jako Trylogia, osadzone są w czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów i przedstawiają heroiczne losy Polaków w obliczu najazdów.
W 1896 roku Sienkiewicz napisał powieść „Quo vadis”, która zdobyła międzynarodowe uznanie i została przetłumaczona na wiele języków. Akcja tej książki osadzona jest w czasach starożytnego Rzymu za panowania Nerona, a tematyka dotyka zarówno miłości, jak i konfliktu między pogaństwem a chrześcijaństwem.
Oprócz powieści Sienkiewicz pisał także nowele, opowiadania oraz dramaty. W jego twórczości często nawiązywał do polskich tradycji, historii i wartości narodowych. W 1905 roku został uhonorowany Nagrodą Nobla za „wybitne zasługi w dziedzinie literatury”, co przyczyniło się do wzrostu jego międzynarodowej reputacji.
Sienkiewicz był także aktywnym działaczem społecznym i politycznym. W czasie I wojny światowej wyjechał do Ameryki, gdzie wspierał walkę o niepodległość Polski. Zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey w Szwajcarii. Jego twórczość pozostaje do dzisiaj ważnym elementem polskiej literatury i kultury.
